En de MoMu Award gaat naar... Laura Meier Hagested
Ieder jaar bekroont MoMu een pas afgestudeerde van de Antwerpse Modeacademie wiens werk eruit springt door de grafische kwaliteit. Dit jaar gaat de MoMu Award naar Laura Meier Hagested voor haar collectie ‘(Please) Lose Yourself In Me’, naar het gelijknamige nummer van My Bloody Valentine.
Waarom vernoemde je je afstudeercollectie naar die song?
LAURA MEIER HAGESTED: "Vooral omdat het een van mijn favoriete liedjes is. (lacht) Maar ook omdat de titel verwijst naar het verhaal dat ik wilde vertellen. Mijn kledingstukken kunnen de persoonlijke visie van de drager veranderen en dagen onze stereotype kijk op vrouwenmode uit. De collectie gaat dan ook vooral over vrouwelijkheid en onderzoekt hoe we het vrouwelijke lichaam tonen en verstoppen. Daarom creëerde ik sculpturale en transparante doosvormige silhouetten die de vorm van het lichaam bedekken en verstoren, maar het ook omkaderen en laten zien."
Hoe kwam je op dat idee?
LMH: "Ik combineerde elementen uit mijn eigen garderobe, visuele referenties en de verhalen daarachter en paste dit alles toe op het personage dat ik wilde kleden. Ik gebruikte veel inspiratiebeelden van poppen, omdat ze vrouwelijk en schattig zijn, maar tegelijkertijd doods en eng ogen. (lacht)"
"Maar ik haalde ook inspiratie uit kunst. Zo inspireerde het werk van de Canadese kunstenares Liz Magor, die vooral met gevonden voorwerpen werkt, me tot de doosvormige silhouetten. In een van haar installaties presenteerde ze haar werk in transparante dozen. Het idee dat de objecten iets nieuws worden in combinatie met die dozen sprak me erg aan. In mijn collectie probeerde ik te spelen met hoe de stoffen en kleuren van de jurken veranderen in combinatie met de transparante doosvormen."
Hoe vertaalde je die inspiratie naar draagbare kledingstukken?
LMH: "Het ontwerpproces van schets tot afgewerkt kledingstuk verliep niet lineair, maar was eerder onderzoekend. Ik moest uitzoeken hoe ik jurken en rokken in transparante dozen kon stoppen. Uiteindelijk schetste ik niet zoveel, maar zocht ik vooral naar manieren om dat 3D-aspect toe te passen op de kledingstukken. Gelukkig is het maken van dingen met mijn handen en ze zien verschijnen dat waarvan ik het meeste houd in het ontwerpproces."
"Ik gebruikte verschillende gekleurde lagen in transparante materialen zoals tule. Ik voegde lijnen met linten en kant toe omdat ik wilde spelen met grafiek in de manieren waarop ik textiel gebruikte. Die visuele graphics lijken erg op tekeningen of collages. Omdat ik het daarnaast wilde hebben over het feit dat vrouwen kunnen dragen wat ze willen, contrasteerde ik de fragiele materialen met elementen uit de herenmode en maatpakken."
"De hele hoge hoeden vormden voer voor discussie. Zien ze er goed of lelijk uit? (lacht) Ik vind het best leuk om die balans wat uit te dagen door iets te presenteren dat misschien een beetje lelijk is. Ik vond het interessant om die grens af te tasten met mijn collectie."
Je werk is nu te zien in MoMu. Wat betekent dat voor jou?
LMH: "Ik ben zeer enthousiast om mijn werk te tonen in het museum. Ik ben ook erg blij dat de mensen van het museum de kracht zien in wat ik met mijn eigen handen doe, zoals de graphics en de manieren waarop ik tekende op de foto's en de collages van mijn collectie."
Wat hoop je dat de museumbezoekers verder uit je werk zullen halen?
LMH: "Misschien dat ze het vrouwelijke personage dat ik presenteer als iets zien dat ze misschien nog niet kenden. Misschien zullen ze ook nadenken over het feit dat mode meer kan zijn dan een jurk en hoge hakken. Want mode kan ook grappig, onhandig of zelfs lelijk zijn."
Wat zijn je plannen nu je afgestudeerd bent?
LMH: "Momenteel denk ik nog volop na over mijn volgende stappen. Aangezien ik geïnteresseerd ben in de connectie tussen mode en kunst, blijf ik nog even in Antwerpen om te zien wat ik op dat gebied allemaal kan doen. Hopelijk vind ik zo mijn eigen manier om dingen te doen."