
De Cinema x MoMu x EUROPALIA: Un amor
Naar aanleiding van RESOLUCIÓN presenteren De Cinema en EUROPALIA ESPAÑA zeven markante films uit Spanje. Elke film draait rond één kleur. Elke kleur vertelt iets over vrouw-zijn en over de tijd waarin de film ontstond.
Praktische informatie
Tickets
Wanneer
, van totVoor wie
Iedereen
Talen
Engels & SpaansPrijs
- € 9: Standaard De Cinema
- € 6,5: Reductie De Cinema
- Gratis: Beurten- of jaarkaart De Cinema
Naar aanleiding van de audiovisuele installatie RESOLUCIÓN: Over levenskeuzes in de Spaanse cinema presenteren De Cinema en EUROPALIA een gelijknamige filmreeks met zeven markante films uit Spanje, het gastland van EUROPALIA 2025. Elke film draait rond één kleur. Elke kleur vertelt iets over vrouw-zijn en over de tijd waarin de film ontstond. Groen roept het verlangen op naar een beter leven en de lokroep van verre oorden en andere werelden. Het staat voor hoop, groei en een soms ongrijpbare toekomst.

Un amor (2023, Isabel Coixet)
Na haar vlucht uit het drukke stadsleven zoekt de dertigjarige Nat haar toevlucht in een afgelegen dorp, diep in het Spaanse platteland. Na de vijandigheid van haar huisbaas en het wantrouwen van de dorpsbewoners te hebben doorstaan, ziet ze zich genoodzaakt in te gaan op een verontrustend seksueel voorstel van haar buurman. Wat volgt, is een obsessieve passie die haar doet twijfelen aan het beeld dat ze van zichzelf heeft als vrouw.
Groen van jaloezie, groen van hoop. Deze verfilming van een van de meest succesvolle recente Spaanse bestsellers weet als geen ander een hedendaags gevoel te vangen: hoe we omgaan met anderen, hoe we ons verhouden tot ‘de buitenwereld’. Maar vooral stelt de film een confronterende vraag: kunnen wij, stadsbewoners, samenleven met het platteland? Kunnen we ons verlangen beheersen? Kunnen we de natuur controleren? Misschien ontdekken we, net als Nat in Un amor of als de vrouwen die wegvluchten, onderdeel van de video-installatie RESOLUCIÓN: Over levenskeuzes in de Spaanse cinema, in Todos queremos lo mejor para ella (2013, Mar Coll) en La mujer sin piano (2009, Javier Rebollo), dat het antwoord simpelweg ‘nee’ is.