MoMu Late Night: laatavondopeningen in januari

Ontdek MoMu op z’n best tijdens de laatavondopeningen. Bezoek de nieuwste expo’s en laat je tussendoor verrassen door originele live performances en andere boeiende prikkels

Praktische informatie

Om iedereen zoveel mogelijk de kans te geven de expo en het museum nog dit seizoen te bezoeken, voorziet MoMu in januari een reeks laatavondopeningen. Op donderdag 13 en 20 januari en zaterdag 15 en 22 januari 2022 sluiten de deuren pas om 22u. Je kan dan ook langer terecht in het MoMu Café.

  • 1/4
  • 2/4
  • 3/4
  • 4/4

Tijdens de MoMu Late Night kan je je aansluiten bij een rondleiding door de E/MOTION tentoonstelling! Ga mee op ontdekking en laat je leiden door de vele bijzondere verhalen. Een ideale uitstap met collega's, vrienden, familie of lekker alleen! Reserveer hier een plaats

Op 15 januari komt Jon Doe One - het elektronische soloproject van Hannes d’Hoine – dan weer de verbeelding prikkelen met een live herinterpretatie van de plaat ‘Sol Invictus’, een ode aan het licht. De uitvoering triggert de bijhorende installatie van cinematograaf Stijn Grupping, waarbij licht in verschillende vormen gereflecteerd en gestuurd wordt door de trillingen van de muziek. Installatie toegankelijk vanaf 10u, concert om 20u.

  • Jon Doe One - ‘Sol Invictus’
    1/3
    Nick Coup
  • Jon Doe One - ‘Sol Invictus’
    2/3
    Nick Coup
  • Jon Doe One - ‘Sol Invictus’
    3/3
    Nick Coup

JON DOE ONE: ‘SOL INVICTUS’

U kent hem al jaren als contrabassist van DAAU en misschien ook van zijn samenwerkingen met het Alba Griot Ensemble (waar Afrikaanse grootheden als Toumani Diabaté en Tony Allen bij betrokken waren), het Toeareg-gezelschap Tamikrest en talloze artiesten uit de Antwerpse scene. Hannes d’Hoine schrijft ook soundtracks voor film, dans en theater, maar sinds 2019 is hij, als Jon Doe One, zijn eigen muzikale regisseur.

Met zijn elektronische soloproject onderzoekt d’Hoine de spanning tussen mens en machine en creëert hij een raamwerk waarbinnen vrij geïmproviseerd kan worden. Op zijn pas verschenen derde plaat, ‘Sol Invictus’ (‘De onoverwonnen zon’) heeft Jon Doe One het instrumentarium bewust beperkt gehouden. Naast een synth en elektronisch vervormde bas, kiest hij in de vier uitgesponnen soundscapes uitsluitend voor blaasinstrumenten.

Hannes d’Hoine voelt zich instinctief aangetrokken tot het repetitieve en trance-achtige dat je als luisteraar je tijdsbesef doet verliezen. ‘Sol Invictus’, een ode aan het licht, is bedoeld als een baken van hoop in deze donkere coronaperiode. Net als laaghangende mistbanken hebben de tracks op ‘Sol Invictus’ iets contourloos en ongrijpbaars. Het zijn veeleer sfeerstukken dan uitgesproken composities. Het is muziek die, als het ware, in het ijle hangt. ‘Sol Invictus’ prikkelt de verbeelding, zonder dat je er een etiket op kunt kleven. Je hoort echo’s uit ambient en industrial, maar net zo goed uit impressionistische klassieke muziek.

Live-uitvoeringen van ‘Sol Invictus’ zullen plaats vinden als onderdeel van een installatie van cinematograaf Stijn Grupping, waarbij licht in verschillende vormen wordt gereflecteerd en gestuurd door de trillingen in de muziek. Op het podium brengt d’Hoine telkens een herinterpretatie van de opgenomen versies, zodat de stukken iedere avond anders zal klinken.

Het mag duidelijk zijn: voor routine of voorspelbaarheid is in de wereld van Jon Doe One geen plaats.